De WHSK vierde zijn 25ste verjaardag met vlag en wimpel. Een zoektocht van meerdere jaren leverde meer dan zeventig vlaggen op van 51 al of niet nog bestaande sportclubs, jeugdbewegingen, politieke partijen, hobbyclubs, vaderlandslievende verenigingen, sociaalculturele volwassenenverenigingen, scholen, congregaties, enz. uit Sint-Kruis, Male, Sint-Franciscus en Vivenkapelle. Vivenkapelle behoorde tot 1 januari 1977 tot Sint-Kruis. Uitwerkers van de expositie waren Eric Colenbier, Filip Degraeve, Marcel Dhoore, Johan Duyck, Charles Sabbe en Kristina Seghers.
Textielerfgoed
Nooit waren zoveel vlaggen, vaandels en banieren van onze gemeente samen te zien: 18 vlaggen in lokaal de Zorge en 33 in de kerk. Eigenlijk zijn vlaggen zelden van zo dichtbij en zo duidelijk zichtbaar. Bezoekers kregen de kans om de kleurrijke iconologie en het kunstige naai- en borduurwerk van vlaggen te bewonderen, zoals op de vlag van vinkenclub “De Boomgaardvink Sint-Kruis 1954”, de immense vlag van de “Onafhankelijken Sint-Kruis S.L. Colombofhile S.W. Duivenmaatschappij 1924”(175 x 175 cm), de “Oud-Gedienden van het Belgisch Leger Sinte-Kruis 1910” of van “supporterskring der VV Sinte-Kruis” (DOSKO).
De meeste oude vlaggen werden in befaamde ateliers vervaardigd. De clubs hadden er veel geld voor over. Andere werden gewoon getekend of geschilderd. Daardoor roepen bv. de vlaggen van de “Maatschappij Wildebaanbolders ’t Pelderin” en van de “CRM Sint-Kruis” sympathie op. Vlaggen die met heel veel geduld en toewijding door een talentrijk lid genaaid werden in incrustatie of in applicatie, zoals dat in vaktermen heet, roepen dan weer bewondering op. Dit is het geval voor het borduurwerk van Arlette Eggermont voor de “hondenvrienden van Sint-Kruis (1950) en voor de feestvlag die Martha De Gheyndt voor “ziekenzorg Hobby Sint-Kruis” maakte (1998) en zeker voor de vlag met het ingewikkelde wapenschild van Sint-Kruis die Maria Pieters eind de jaren vijftig eigenhandig schilderde op vlasdoek (2,2 m²!) en liet wijden. Die hing ruim 50 jaar trouw aan haar gevel tijdens Sint-Kruis-kermis.
Zo heeft elke vlag wel een verhaal. Die van “KLJ Sint-Kruis Vivenkapelle’ werd bv. in 2006 te Brugge gestolen op de Dag van de Jeugdbewegingen. De Brugse Jeugdraad betaalde een nieuwe. In Nieuwland vond men tussen tafellakens een 100-jarige vlag terug met als tekst “Weezengesticht Heilig Hert (sic!) Sinte Kruis bij Brugge 1893”. Zij werd gemaakt n.a.v. het gouden priesterschap van kanunnik Pieter Naeghel en pronkt nu in de vergaderzaal.
Vlaggen vertegenwoordigen een vereniging
De opstellers van de tentoonstelling hielpen symbolen lezen en situeerden de vlaggen in een verhaal van het sociale leven van de gemeente van de 16de eeuw tot heden. Vlaggen staan immers vooral symbool voor een geëngageerde groep mensen die zich achter eenzelfde idee, hobby of doel scharen: de vlag dekt immers de lading. Elke vereniging kreeg een identiteitskaart waarop naast de vlag ook kort de vereniging werd voorgesteld.
Zelfs na de tentoonstelling doken enkele verloren gewaande vlaggen op, zoals die van de “Koninklijke maatschappij Wildebaanbolders Vredemannen Sinte Kruis (1886)” en van "De Middenstand van Sint-Kruis". Andere vlaggen zijn nog steeds spoorloos: de banier van de “Velo-club” (1953), de eerste vlag van de Boerengilde, van de “Kroonwacht”, van de “VKAJ” (1950), "Volksunie Sint-Kruis" en wellicht nog andere...
Het boek, dat twee jaar later uitkwam, geeft al die informatie weer met veel foto's en anekdotische informatie over de vlaggen en hun verenigingen. Reconstructietekeningen op basis van iconografisch materiaal geven een idee van hoe verloren vlaggen er uit zagen. Het boek werd opgedragen aan onze gewaardeerde secretaris Filip Degraeve die nog geen maand na de expositie overleed. Het boek “Vlag voorop!" is nog steeds te koop.